เราอยู่ร่วมกันได้ ด้วยความดี ความเข้าใจ และศรัทธา

ประเทศไทย คือบ้านที่เราอาศัยอยู่ร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นชาวพุทธหรือชาวมุสลิม เราคือคนไทยด้วยกัน อยู่บนผืนแผ่นดินเดียวกัน หายใจด้วยอากาศเดียวกัน และมีความฝันที่จะมีชีวิตที่สงบสุขไม่ต่างกัน

ในอดีต ชาวพุทธและชาวมุสลิมเคยอยู่ร่วมกันอย่างกลมเกลียว ต่างฝ่ายต่างเคารพในความเชื่อของกันและกัน ไม่ก้าวล่วง ไม่ดูหมิ่น ต่างปฏิบัติตนตามหลักจริยธรรม ศีลธรรมแห่งศาสนาของตนเอง เราเคยช่วยกันในงานบุญ งานศพ งานชุมชน เข้าไร่ตัดยาง ตัดทุเรียน พึ่งพาอาศัยกันอย่างอบอุ่นและไว้ใจ ไม่ว่าจะเป็นยามค่ำคืนหรือยามทุกข์ยาก เราก็ไม่ลังเลที่จะเคาะประตูบ้านของกันและกัน

แต่ในวันนี้ ภาพความไว้วางใจนั้นเริ่มจางลง ถูกกลืนหายไปด้วยหมอกแห่งความหวาดระแวง ความกลัวที่ไม่ใช่ของเราจริง ๆ แต่ถูกปลูกฝังโดยกลุ่มคนเพียงหยิบมือที่ไม่ปรารถนาดีต่อความสงบสุขของพวกเรา กลุ่มผู้ก่อความไม่สงบหว่านเมล็ดแห่งความเกลียดชัง สร้างความรุนแรงให้เราเข้าใจผิดซึ่งกันและกัน โจมตีคนพุทธแล้วใส่ร้ายคนมุสลิม ทำร้ายคนมุสลิมแล้วโยนความผิดให้คนพุทธ หมุนเวียนซ้ำไปไม่รู้จบ เพื่อให้เราหันหลังให้กัน ไม่มองหน้ากันด้วยความไว้ใจอีกต่อไป

เราในฐานะประชาชนผู้รักสงบ ต้องตื่นรู้ อย่าให้สิ่งชั่วร้ายมาหลอกเรา อย่าให้คนไม่ดีเพียงไม่กี่คนทำลายความสัมพันธ์ที่ดีงามมาหลายชั่วอายุคน เราต้องกล้าพูดคุย กล้าเข้าใจ และกล้าร่วมมือกันปกป้องสิ่งที่เรามี — นั่นคือมิตรภาพ ศรัทธา และความสามัคคี

อย่าให้ศาสนา กลายเป็นกำแพงของความแตกแยก เพราะแท้จริงแล้วทุกศาสนาล้วนสอนให้เราทำความดี เคารพผู้อื่น และอยู่ร่วมกันอย่างมีเมตตา

เมื่อเรายังมีใจดีให้กัน โลกก็ยังมีที่ยืนให้เราทุกคน อย่าให้ไฟความเกลียดชังที่ใครบางคนพยายามจุด ลามเผาความรักที่เราสร้างมา อย่าให้ความสงสัยพรากมิตรภาพ อย่าให้ความกลัวฆ่าความเชื่อมั่น

เราจะผ่านพ้นสิ่งเลวร้ายนี้ไปได้ หากเราไม่ลืมว่า... เราเคยรักกันมากแค่ไหน