กลุ่มขบวนการ...ที่ไม่ยอมเปิดเผยตัวตน!
กลุ่มขบวนการที่ไม่ยอมเปิดเผยตัวตน
ทำไม?
จึงปิดบังซ่อนเร้นอำพรางตัวตน ไม่กล้าสู้ซึ่งหน้า
หรือเป็นได้แค่อีแอบที่ดีแต่หลอกใช้คนหาเช้ากินค่ำทำการก่อเหตุ
ส่วนตัวเองนั่งเสวยสุขบัญชาการอยู่เมืองนอก....
เขาเป็นใคร..?
ปัญหาจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่ยืดเยื้อมานานสิบกว่าปี
เจ้าหน้าที่ทหารตำรวจที่ถูกดักซุ่มทำร้ายด้วยการลอบยิง ลอบวางระเบิด
หรือไม่เว้นแม้กระทั่งพี่น้องประชาชนที่ต้องตกเป็นเป้าหมายของกลุ่มขบวนการ
(ซึ่งในที่นี้มีหลากหลายกลุ่ม) แต่เป็นที่น่าสังเกตไม่ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกี่ครั้งต่อกี่ครั้งไม่เคยมีกลุ่มไหนยืดอกออกมารับผิดชอบต่อการกระทำดังกล่าวแต่อย่างใด
ตกลงเจ้าหน้าที่ทหารตำรวจที่ปฏิบัติงานอยู่ในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้
ณ ปัจจุบันนี้ สู้รบปรบมืออยู่กับใคร? (เพราะกลุ่มขบวนการเหล่านี้แฝงตัวอยู่ในที่มืด)
เรารู้หรือไม่?..ว่าใครเป็นหัวหน้า
คำถามที่คนทั่วไปมักชอบสงสัย
และตั้งคำถามอยู่บ่อยๆ คือแกนนำใหญ่ที่คอยสั่งการบัญชาการคนนั้นเป็นใคร? รูปร่างหน้าตาเป็นเช่นไร? แต่จนแล้วจนรอดตลอดระยะเวลาสิบกว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีใครได้ล่วงรู้เลยว่าใครเป็นหัวหน้ากลุ่มขบวนการ
นี่หากนำคำกล่าวของ “ซุนวู” ตามหลักตำราพิชัยที่กล่าวไว้ว่า “สงครามรู้เขารู้เรา
รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง”หากขยายความ “การชนะร้อยทั้งร้อยมิใช่วิธีการอันประเสริฐแท้
แต่ชนะโดยไม่ต้องรบเลย จึ่งถือว่าเป็นวิธีอันวิเศษยิ่ง” ซึ่ง “หากรู้เขารู้เรา
แม้นรบกันตั้งร้อยครั้งก็ไม่มีอันตรายอันใด ถ้าไม่รู้เขาแต่รู้เพียงตัวเรา
แพ้ชนะย่อมก้ำกึ่งอยู่ หากไม่รู้ในตัวเขาตัวเราเสียเลย
ก็ต้องปราชัยทุกครั้งที่มีการยุทธ์นั้นแล”สรุปการต่อสู้ในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้เข้าหลักเกณฑ์ใดของ
“ซุนวู” ท่านผู้อ่านลองคิดและวิเคราะห์กันดู
เรารู้หรือไม่ว่าเขาทำไปเพื่ออะไร..?
การก่อเหตุสร้างสถานการณ์รายวันที่เป็นอยู่
กลุ่มขบวนการมีวัตถุประสงค์อะไร? การจัดซื้อหาอาวุธ
อุปกรณ์ประกอบระเบิด ข้าวปลาอาหารสิ่งของเครื่องใช้ที่จำเป็นได้มาจากไหน ใคร?
สนับสนุน น่าคิดนะ!!
เราได้อะไร..? จากเขา
“เรา”
ในที่นี้หมายถึงประชาชนที่ใช้ชีวิตเสี่ยงตายอยู่กับกลิ่นควันปืน
และเสียงระเบิดที่แผดก้องอยู่บ่อยครั้ง
แล้วเราได้อะไรบ้างจากการก่อเหตุของกลุ่มขบวนการ ฝนตกน้ำท่วมเคยมีมั๊ย!!
ที่กลุ่มขบวนยื่นมือมาช่วยเหลือ
เพราะลำพังสมาชิกแนวร่วมที่ได้รับความเดือดร้อนเองยังเอาตัวแทบไม่รอดต้องโดนทอดทิ้งอดมื้อกินมื้อมีหลายรายทนไม่ไหวต้องยอมเข้ามอบตัวกับทางการ
ในขณะที่แกนนำใหญ่ (ไม่รู้ตัวตนว่าเป็นใคร?) กลับเสวยสุขอยู่เมืองนอก
สั่งการให้ระดับล่างๆ ทำการเคลื่อนไหวอยู่อย่างยากลำบากไร้การเหลียวแล
วาญิบเป็นสิ่งที่เราจำเป็นต้องกระทำหรือ..?
โดยหลักการ
ฟิกฮฺ หรือข้อบัญญัติ ทางศาสนานั้น แบ่งระดับการบังคับใช้ออกเป็น 5
ประเภทกว้าง ๆ คือ “วาญิบ” (จำเป็น) คือ สิ่งที่ทำแล้วได้บุญ
ถ้าละทิ้งมีบาป, “สุนัต”(ควรทำ)
คือ สิ่งที่ทำแล้วได้บุญ ถ้าละทิ้งไม่มีบาป, “หะรอม” (เป็นบาป) คือ สิ่งที่ทำแล้วมีบาป ถ้าละทิ้งได้ผลบุญ, “มักรูหฺ” (น่าตำหนิ) สิ่งที่ทำแล้วไม่มีบาป
ถ้าละทิ้งได้ผลบุญ และ“ญาอิซฺ”หรือ "หะโรส" (สิ่งอนุญาต)
คือ สิ่งที่ทำหรือไม่ทำก็ไม่เกี่ยวกับบาป บุญ
เพราะฉะนั้นการก่อเหตุฆ่าคนบริสุทธิ์ที่กลุ่มขบวนการได้พยายามบิดเบือนให้สมาชิกกระทำเป็น“วาญิบ”
(จำเป็น) คือ สิ่งที่ทำแล้วได้บุญ ถ้าละทิ้งมีบาปเช่นนั้นหรือ?
หากเราตายไปในการก่อเหตุเป็นการตายชะฮีดหรือ?
การเสียชีวิตของสมาชิกกลุ่มขบวนการที่เกิดขึ้นในเหตุการณ์ความไม่สงบใน
3 จังหวัดชายแดนภาคใต้นั้น ผู้ที่เสียชีวิตหลายราย
มีการละทิ้งการอาบน้ำศพและการละหมาดให้แก่ศพ
หากเราพิจารณาถึงสถานการณ์ความไม่สงบใน 3
จังหวัดชายแดนภาคใต้แล้ว
ก็จะพบว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ใช่เป็นการทำสงครามเพื่อปกป้องศาสนาและเทิดทูนพระดำรัสของพระองค์อัลลอฮฺ
(ซ.บ.) ให้สูงส่งเนื่องจากขาดองค์ประกอบหลักในเรื่องการญิฮาดในรูปสงคราม
ถึงแม้ว่าผู้ก่อความไม่สงบจะอ้างว่าเป็นการญิฮาดก็ตาม
สุดท้ายใคร? เดือดร้อน
ปัญหาที่เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า
วังวนความชั่วร้ายที่แกนนำกลุ่มขบวนการได้เปลี่ยนแนวความคิดความเชื่อของผู้คน
บิดเบือนหลักคำสอนศาสนา บิดเบือนประวัติศาสตร์ชักจูงให้คนหลงผิด จับอาวุธปืน
ลอบวางระเบิดเข่นฆ่าผู้คนเหมือนผักปลา แล้วเป็นไง? เมื่อเจ้าหน้าที่รู้ตัวผู้กระทำผิดมีการออกหมายจับของศาล
ต้องหนีหัวซุกหัวซุนไม่มีแผ่นดินอยู่ ต้องอดมื้อกินมื้อ
ยามเจ็บป่วยไม่มีแม้หยูกยารักษา เกิดการปะทะถึงตายหรือถูกควบคุมตัวติดคุกติดตาราง
คนที่เดือดร้อนตัวจริงคือลูกเมีย ต้องไม่พ้นหน่วยงานรัฐที่ต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลือเยียวยา
แล้วแกนนำกลุ่มขบวนการล่ะ!! ไปซุกหัวอยู่ที่ไหน?
ทำไม..? เราต้องเป็นทาสเขา
ก่อนที่สมาชิกจะเข้าสู่วังวนความชั่วร้าย
และกลายร่างเป็นซัยตอนชั่ว
กลุ่มขบวนการได้หลอกให้หลงเชื่อด้วยการโน้มน้าวในเรื่องต่างๆ จนเราคล้อยตาม
หลังจากนั้นจะมีการ “ซูมเปาะห์”สาบานตนเพื่อเข้าสู่ขบวนการอย่างเต็มตัวในการกระทำความชั่ว
ถามว่าสมาชิกเหล่านี้รู้จักหรือไม่? ว่าแกนนำสั่งการใหญ่คือใคร? และทำไปเพื่ออะไร?
สมาชิกได้อะไรจากการก่อเหตุ “ในเมื่อเราไม่รู้จักเขา..แล้วทำไม?
เราต้องยอมกระทำตาม และตกเป็นทาสเขา”
ผู้เขียนได้เพียงแค่ฝากข้อคิดให้ผู้หลงผิด เครือญาติ ครอบครัว
หรือบุคคลทั่วไปได้ทบทวนว่าปัญหาที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ที่เราเดือดร้อนเป็นน้ำมือใคร?
และเราพอใจที่จะทนอยู่เช่นนี้หรือ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น